ارائه مدلی به منظور استقرار بهینه پایگاه های اورژانس درسطح جاده ها و نقاط حادثه خیز (مطالعه موردی محور شیراز - اصفهان)

توجه عمومی رو به رشد به سلامت و پیشرفت های سیستم های مدیریت ترافیک، که دسترسی به اطلاعات لحظه ای ترافیک را ممکن می سازد، فرصتی را برای ایجاد سیستم های تصمیم یاری مهیا ساخته است می توانند هماهنگی و تسهیم اطلاعات را بین سازمان های مسئول سلامت و امنیت عمومی و سازمان های حمل و نقل را برای ارائه خدمات اورژانس کاراتر بهبود بخشد. در یک سیستم پاسخگوی اورژانس، کاهش زمان پاسخگویی می تواند موجب منافع آتی بسیاری شود. زمان پاسخ نقشی کلیدی در کمینه سازی اثرات حادثه دارد: با کاهش زمان پاسخگویی مرگ و میرها و نقص عضو می تواند بطور گسترده ای کاهش یابد. در این رساله مدلی ارائه می گردد که می تواند مدیران سازمان های اورژانس را در مدیریت ناوگان خود یاری دهد. این مدل می تواند به کاهش زمان پاسخ و بهبود سطح خدمات یاری دهنده باشد. بدین منظور با استفاده از مدل چند وجهی صف به تجزیه و تحلیل مرکز مدیریت سوانح و فوریت های پزشکی فارس به عنوان مورد مطالعه پرداخته خواهد شد و با توجه به داده های موجود، به ارزیابی معیارهای عملکردی این سیستم پرداخته می شود. با توجه به نتایج پژوهش و با استفاده از مدل چند وجهی صف، اگر عملکرد سیستم مورد مطالعه در چارچوب استانداردهای سیستم نباشد، می بایست به تعدیل سیستم پرداخته شود، این تعدیل با توجه به دامنه فعالیت هر یک از پایگاه ها صورت خواهد گرفت.